ساز فلوت یکی از سازهای بادی چوبی می باشد (چون در گذشته از چوب ساخته می شده است، به این نام نامیده می شود) که بر روی کلید سل نت نویسی می شود و برخلاف برخی از سازهای بادی چوبی که با ارتعاش Reed موسیقی تولید می شود، تولید صدا در آن با ارتعاشات جریان هوا صورت می گیرد. یکی از ابتدایی ترین مواردی که قبل از یادگیری فلوت باید به آن توجه کرد، آشنایی با انواع فلوت و کاربردی است که هر یک از آنها می تواند داشته باشد.

فلوت اولین ساز شناخته شده در طول تاریخ می باشد که نمونه های اولیه آن از جنس استخوان خرس با دو الی چهار سوراخ بین حدود 43000 تا 35000 سال پیش در آلمان امروزی یافت شد و پس از آن نیز فلوت هایی با قدمت کمتر در چین و پرو پیدا شده است. با گذشت زمان جنس ساز عوض شد و نمونه فلوت هایی از جنس بامبو در چین و هند کشف شده است. فلوت ها را می توان با منابع هوایی مختلف نواخت. فلوت های معمولی با دهان نواخته می شوند، اگرچه در برخی فرهنگ ها فلوت هایی وجود دارد که با بینی نواخته می شوند.

بین سالهای 1831 تا 1847 نوازنده فلوت آلمانی به نام تئو بوهم تغییرات جدید و بزرگی در ساخت فلوت بوجود آورد که منجر به اختراع فلوت های کلیددار (اشتباه مصطلح) شد. تا قبل از این فلوتها اکثرا از چوب ساخته می شدند و اندازه سوراخها در حدی کوچک بود که به راحتی با انگشت پوشانده شود، اما بوهم با تاثیر از یکی از نوازندگان فلوت در سال 1831 در کنسرتی در لندن، فلوتهایی فلزی با سوراخ هایی بزرگ تر و باز تولید کرد (Open ring) که انقلابی مهم در ساخت فلوت بود و پایه و اساس فلوت های مدرن امروزی شد.

فلوت ها را در دسته بندی های مختلفی قرار می دهند. یک نوع دسته بندی بر اساس محل دمیدن در ساز است. در اکثر فلوت ها نوازنده مستقیما در سرساز می دمد. درحالی که در بعضی از فلوتها مثل Whistle، Gemshorn، Flageolet، Recorder و تعداد دیگری از فلوتها، مجرایی وجود دارد (فیپل) که هوا را به داخل سرساز هدایت می کند. فیپل به ساز صدایی متمایز می دهد و نواختن را ساده تر می کند اما میزان کنترل نوازنده بر صدای ساز را اندکی کاهش می دهد.

تقسیم بندی دیگر براساس جهت قرار دادن فلوت جلوی دهان است. فلوت های کنسرتی غربی، پیکولو، Fife، دیزی چینی و بانسوری هندی (از جنس بامبو) را می توان در دسته فلوت های عرضی یا جانبی قرار داد. در مدل های اشاره شده، از دمیدن هوا در سوراخ کناره ی ساز برای تولید صدا استفاده می شود. دسته ی دیگر فلوت های انتهایی است (end-blown flute) که شامل نی، Xiao، کاوال، دانسو، شاکوهاچی ژاپنی، فلوت آناسازی و کویینا می شود. فلوت های انتهایی را نباید با فلوت های فیپل مثل ریکوردر (که هم به صورت عمودی نواخته می شوند و هم دارای فیپل هستند) اشتباه گرفت.

فلوت ها همچنین ممکن است دارای پایان باز یا بسته باشند. اوکارینا، Xun، Pan pipes، Police whistle و Bosun’s whistle دارای ته بسته هستند و سازهایی مثل فلوت کنسرت و ریکوردر دارای انعطاف بیشتری برای نوانده و پایان باز هستند.