کونگا در طبقه بندی سازها، متعلق به گروه پرکاشن و شاید شاخص ترین آن باشد. کونگا که به نام تومبا یا تومبادورا نیز شناخته می شود، درامی بلند، باریک و تک سر از کشور کوبا است. کونگاها مانند بشکه‌ها عمودی قرار می‌گیرند و به سه نوع طبقه بندی می‌شوند:
Quinto (درام اصلی، بالاترین)
Tres dos یا Tres golpes (میانی)
تومیا یا Salidor (پایین ترین)
کونگاها در اصل در سبک های موسیقی آفریقایی- کوبایی مانند سبک کونگا و رومبا (Rumba) نواخته می شدند که در آن هر درامر یک درام را می نواخت. به دنبال نوآوری های متعدد در نوازندگی و ساخت و ساز کونگا در اواسط قرن بیستم، و همچنین بین المللی شدن آن، نواختن دو یا سه درام برای درامرها به طور فزاینده ای رایج شد.
اگرچه منشا دقیق کونگا ناشناخته است، اما محققان توافق دارند که توسط کوبایی های آفریقایی تبار در اواخر قرن نوزدهم یا اوایل قرن بیستم ایجاد شد. تصور می شود که مدل های قدیمی تر آن، یوکا و ماکوتا (منشأ بانتو) و درام Bembe (منشاء یوروبا) باشند.
در کوبا و آمریکای لاتین، کونگاها عمدتا به صورت یک درام دستی استفاده می شوند. در حالی که در بعضی دیگر از سبک های موسیقی کشورهای آمریکای جنوبی با استفاده از پتک و یا ترکیبی از دست و پتک نواخته می شوند.
در واقع تومبا، کونگا و کویینتو در ست های دوتایی و سه تایی با سایزهای معمول ۱۰ و ۱۱ اینچ و ۳/۴ ۱۱ و ۱/۲ ۱۲ اینچ معرفی می شوند. پوست طبیعی نوعی بوفالو در آفریقا و چوب طبیعی درخت سرو در جنگل های برزیل ترکیبی از صدای اعجاب انگیز طبیعت را به نمایش میگذارد.
این ساز فوق العاده فرهنگ ها را از آفریقا و دریای کارائیب تا آمریکای شمالی و آسیا در هم آمیخته و ریتم های ترکیبی خاص نماد سبک کشورها به شمار می رود.
سبک نوازندگی سالسا، تیمبا، سونگو، مارچا و تومبائو پیچیدگی هایی در ریتم بوجود آورده بطوری که می‌گویند اگر محو تماشای نوازنده ای چیره دست و صاحب سبک شوید اثری که صدای به وجود آمده بر انسان میگذارد رویای سرخوش نوازندگی و هایش نخواهد کرد.
کوبا با الهام از آفریقا زمانی که برده داری در اواخر قرن نوزدهم آنجا از بین رفته اشکال جدید موسیقی (زومبا) ایجاد شد و این منجر به تولید طبل کونگا از نوع سنتی و نهایتا مدرن تبدیل شد.
اکنون PEARL, LP, MEINL کمپانی های برتر این صنعت می باشند.
